Druskienniki to miasto uzdrowiskowe na Litwie (60 km od granicy). Wody solankowe przyciągają kuracjuszy z zagranicy. Najpierw spacer po Parku Zdrojowym, potem brzegiem Niemna. Miasto pełne jest fontann, pomników i kwiatów.
Zachęcam do wejścia do kościoła Matki Boskiej Szkaplerznej.
A tak na marginesie – woda w pijalni jest okropna! Tego nie da się przełknąć.
Miasto Supraśl liczy sobie ponad 500 lat, a w 2001 r. przyznano mu miano uzdrowiska. Zawitaliśmy tutaj, aby zobaczyć Monaster Zwiastowania NMP.
Należy przytoczyć legendę o powstaniu monasteru w Supraślu. Na początku XV wieku na wschód od dzisiejszego Białegostoku była tylko puszcza i bagna. Bazylianie, którzy przybyli na te tereny, zbudowali tratwę, położyli na niej krzyż i spuścili ją rzeką. Krzyż miał tyle łokci długości, ilu było apostołów (12) i taką rozpiętość ramion, ile ran Chrystusa (5). Tratwa płynęła całą noc, aż wreszcie zatrzymała się na brzegu. W tym miejscu postawiono cerkiew.*
W monasterze nie wolno robić zdjęć i trzeba to uszanować. Stojąc w progu oglądałam wnętrze.
Na terenie klasztoru Bazylianów mieści się Muzeum Ikon (niestety było już zamknięte).
* Na podstawie tekstu Katarzyny Sołtysik – Miasteczka z klimatem
Gdy zobaczyłam fotografie Kościołów Pokoju w jakimś przewodniku, postanowiłam je zwiedzić. („Muszę to zobaczyć”). Interesowała mnie przede wszystkim ich „inność”. Swoim wyglądem nie przypominały tradycyjnych kościołów. Z zewnątrz szachulcowe konstrukcje, a w środku barokowe wyposażenie. Kościoły w Świdnicy i Jaworze powstały w XVII w. Po wojnie trzydziestoletniej, w traktacie pokojowym znalazły się zapisy, które umożliwiały ewangelikom posiadanie na austriackim Śląsku trzech kościołów. Musiały jednak być spełnione pewne warunki. Do budowy można było wykorzystać jedynie materiały nietrwałe, wykluczone więc były cegła i kamień. Kościoły nie mogły posiadać wież ani dzwonów. Nawet wyglądem miały się różnić od obiektów sakralnych, stanąć mogły jedynie poza murami miasta, nie dalej niż w odległości strzału armatniego. Ostatni warunek – prawie niemożliwy do spełnienia – kościół miał powstać w ciągu roku. Protestantom udało się wybudować trzy świątynie: w Świdnicy, Jaworze i Głogowie (ten ostatni kościół spłonął od uderzenia pioruna w XVIII w).*
Wnętrza kościołów robią wrażenie! Szczególnie empory i ich zdobienia. Szkoda, że zdjęcia tego nie oddają.
* Na podstawie tekstu Romana Hrynyka – Skarby UNESCO w Polsce
Bazylika jest ogromna! Wysokość sklepienia 30 m, długość 105 m., szerokość 66 m. W kościele możemy zobaczyć elementy dawnego wyposażenia, ale duża część została wywieziona z naszego kraju lub znajduje się w muzeach.
Z zachowanych zabytków możemy zobaczyć: chrzcielnicę, ołtarz główny, zegar astronomiczny z 1470 r. (odtworzony na podstawie zachowanych elementów i zdjęć). Zegar ma 14 m wysokości, składa się z trzech części – kalendarza, planetarium i ruchomych figur. Mnie spodobała się Pieta z ok.1410 r. (nieznanego artysty gdańskiego). Obok kopia słynnego obrazu Hansa Memlinga „Sąd Ostateczny”. Oryginał znajduje się w Muzeum Narodowym w Gdańsku.
Wyposażenie Bazyliki Mariackiej
Latem można wejść na wieżę, aby podziwiać piękne widoki.
Zwiedzanie można zacząć od kościoła p. w. św. Floriana i św. Katarzyny – sanktuarium Matki Boskiej Loretańskiej – patronki ludzi w drodze (w podróży). Kościoła niestety nie zwiedziliśmy, bo była msza. Obok świątyni stoi Dom Loretański – wierna kopia domu Świętej Rodziny z Nazaretu. Oryginał znajduje się w Loreto /Włochy/. Będąc w Gołębiu trzeba wstąpić do Muzeum Nietypowych Rowerów. Rowery zbiera i konstruuje p. Józef Majewski, który ciekawie opowiada o swojej pasji. Każdy, kto ma odwagę może przejechać się na tych nietypowych rowerach.
W Gołębiu znajduje się także prywatne Muzeum Pijaństwa, ale tu nie byliśmy, trzeba było ruszać w drogę.
Zamek został wybudowany w XIV w.z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Do dziś pozostała tylko 32 metrowa baszta. Do wejścia na Mysią Wieżę zachęca turystów piękny widok na jezioro Gopło i legenda o królu Popielu. W sezonie letnim PTTK organizuje rejsy statkiem po jeziorze.
Najpiękniejszym zabytkiem miasta jest kolegiata św. Piotra i Pawła z XII wieku. Trójnawowy kościół zbudowany jest z piaskowca i granitu na planie krzyża łacińskiego. Wnętrze jest surowe, ale majestatyczne i piękne. Kruszwicka kolegiata wyglądem przypomina mi kolegiatę z Tumu. Weszliśmy także do małego kościoła kopułowego św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Romańska świątynia została wzniesiona w latach 1141 – 1161. Wcześniej w tym miejscu istniało opactwo benedyktynów, którego początki sięgają ok. 1000 roku. Prawdopodobnie jego założycielem był św. Wojciech.
W 1294 r. na kościół napadli Litwini, okradli go i podpalili. Podczas odbudowy obiektu wzorowano się już na stylu gotyckim. Świątynia była wielokrotnie zniszczona – pożar w 1473 r., bombardowania podczas II wojny światowej. Spłonęło wyposażenie, drewniane elementy architektoniczne i ucierpiały mury kolegiaty.
Po wojnie przystąpiono do odbudowy świątyni. Trwała ona kilkanaście lat. Przywrócono romański charakter kolegiaty, pozostawiając w stylu gotyckim nawy boczne.
W pobliżu kolegiaty znajduje się drewniany kościół św. Mikołaja z 1761 r.
Kolegiata w Tumie to doskonałe miejsce do modlitwy i zadumy. Stare mury – fundamenty mają swoją pozytywną energię. Nie rozproszą cię tu zbędne dekoracje i przepych.
Pięknie wyglądają spichlerze widziane z brzegu Wisły. Temperatura – 10 º C , na rzece płyną kry. Dużym plusem przy takim mrozie jest słońce. Nosy i ręce marzną, a my zwiedzamy.
Spacer nad Wisłą, widok na stare, wysokie spichlerze robi wrażenie. Dalej Brama Wodna, muzeum i droga do bazylika św. Mikołaja. W świątyni znajduje się otoczony kultem obraz Matki Bożej Łaskawej, zabytkowe chrzcielnice, w ołtarzu obraz NMP z Dzieciątkiem z XVII w.
W Grudziądzu warto obejrzeć ciekawe pomniki: Flisaka, Kopernika, stojący na rynku Pomnik Żołnierza Polskiego. Mnie spodobał się pomnik Ułana z dziewczyną, stojący na tle starych spichlerzy. Na pomniku widnieje tekst gen. Wieniawy-Długoszewskiego, „Bo serce ułana, gdy położysz je na dłoń: Na pierwszym miejscu panna, przed panną tylko … koń”. W Grudziądzu przed wojną mieściło się Centrum Wyszkolenia Kawalerii.
Na rynku z dawnego wyglądu zachował się jego prostokątny kształt. Większość budynków to rekonstrukcje przedwojennej zabudowy (drewniane kamieniczki zniszczyły pożary).
Wrócimy tu kiedyś latem.
Wyjątkowość Katedry w Kwidzynie polega na połączeniu jej z zamkiem (dawną rezydencją kapituły pomezańskiej) w jeden kompleks architektoniczny. Korpus świątyni wynosi 67 metrów, a wysokość 27 metrów. Dzwonnica katedry ma prawie 60 m wysokości.
Wieloboczne prezbiterium powstało w 1330 r. i w początkowym okresie funkcjonowało jako samodzielna budowla. Prezbiterium posiada jeszcze górna kondygnację (niestety tam nie byliśmy).
W katedrze możemy podziwiać barokowe konfesjonały pochodzące z XVIII w., ozdobne epitafia, XIII – wieczne blachy trumienne, przepiękne organy, neogotycką ambonę z ażurowym baldachimem, marmurowy portal okalający drzwi wejściowe do kaplicy rodziny von Groebenów. Na uwagę zasługują: gotycki tron biskupa von Donebecka i naścienne malowidła związane z ikonografią chrześcijańską.
W Katedrze znajduje się kaplica bł. Doroty z Mątowów, która zmarła zamurowana w małej celi przylegającej do prezbiterium.
Przeprowadzono w 2007 r. badania archeologiczne potwierdziły, że w krypcie zostali pochowani trzej mistrzowie krzyżaccy: Werner von Orseln, Ludolf Konig von Waltzau, Henryk von Plauen oraz biskupi pomezańscy. Odnaleziono także pustą kryptę, w której mogła być pochowana bł. Dorota (szczątków nie odnaleziono).
Polecam Przewodnik Ilustrowany – Zamek i Katedra w Kwidzynie
Zamek jak zamek, ale widok zamarzniętego jeziora robił wrażenie. Ciężko było robić zdjęcia, bo mróz – 11º C, ale słońce było piękne.
W Sztumie warto zwiedzić kościół św. Anny i rynek.
fotozwiedzacz 