Budowa letniej rezydencji Jana Klemensa Branickiego rozpoczęła się w 1725 r. Zespół pałacowo-parkowy tworzyły dwie oficyny, kordegardy, pawilony i mały pałacyk usytuowany na wyspie. W ogrodzie ciekawostką był krzyżowy układ kanałów. Rezydencja przez lata była rozbudowywana i upiększana. W 1915 r. pałac i pozostałe budynki zostały zniszczone podczas działań wojennych. Odbudowa obiektu nastąpiła w 1973 r. Dziś mieści się w nim Muzeum Wnętrz Pałacowych.