Ruchome wydmy są ewenementem przyrodniczym Słowińskiego Parku Narodowego. Położone są między Jeziorem Łebsko, a morzem.
W tej okolicy byłam około 10 lat temu. Już wtedy tłok w mieście i na plaży zniechęcił mnie do spędzenia tu urlopu. Nie umiem odpoczywać w takim tłumie ludzi. Za to wydmy oczarowały mnie, taka polska pustynia. Niestety teraz było tylko rozczarowanie. Dlaczego? Już nie można pochodzić sobie po wydmach, jest wytyczony szlak. Nie ma pięknego widoku na Łebsko (gdzieś tam migocze w oddali za wierzchołkami drzew). Ludzie idą po wydmie prawie gęsiego. Wprowadzone ograniczenia mają zapewne służyć ochronie wydm.
Po powrocie do domu wyjęłam album ze zdjęciami z wydm sprzed 10 lat. Widoki są piękne!
fotozwiedzacz 
5000lib
5 sierpnia 2015 at 16:21
Może dobrze, że jest wyznaczony szlak? Nie psuje się przyrody? Nie wiem, pytam, czy to w tym właśnie celu został wyznaczony?
—
Mam ambiwalentne odczucia co do przycisku lubię na blogu, ludzie przyciskają, oznaczają, i świetnie, ale nie dostaję informacji zwrotnej, a w zasadzie dostaję cząstkową (lubię/ nie lubię, przeczytałam/ przeczytałem jestem obecna/ obecny etc). Dlatego napiszę, że mnie osobiście zatrzymało w tym wpisie zdjęcie nr. 4. Dzięki za umieszczenie go tutaj.
fotozwiedzacz
5 sierpnia 2015 at 16:46
Szlak został wyznaczony po to, aby turyści nie zadeptali wydm. Ja jednak byłam rozczarowana, pamiętałam spacer sprzed lat… Pozdrawiam
5000lib
5 sierpnia 2015 at 17:00
Byłaś rozczarowana tym, że nie można wrócić w to samo miejsce? (W myśl przysłowia, że nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki), czy tym, że zagrodzili wydmy? Czy jednym i drugim? Jeśli to niezbyt osobiste pytanie. Pozdrawiam również.
fotozwiedzacz
5 sierpnia 2015 at 17:26
Rozczarowało mnie to, że można zobaczyć tylko wycinek tego, co jest takie piękne (całe wydmy i j. Łebsko). Chyba powinnam cieszyć się, że miałam okazję to zobaczyć. Siedziałam na wydmach, patrzyłam na jezioro, czułam piasek na twarzy i patrzyłam jak wiruje w powietrzu. Może to była taka magiczna chwila 🙂